باید قهر میکردی ، تنهایم میگذاشتی

 از ته دلت نیشخند آمیخته با تمسخر و غم میزدی

 امــــــــــــــــــــا نزدی ...نرفتی

درست اینجای قصه بود که تو شدی خدای من و من بنده 

نوشته شده در سه شنبه 92/5/15 ساعت 10:52 عصر توسط zari| نظرات ( )